Hoera!

Afgelopen zaterdag was het feest, waarom? Ik werd 18! Middernacht (voor mij) ging ik met mijn ouders facetimen terwijl ik hun cadeau uitpakte. Ik kreeg zoveel pakketjes binnen! Van mijn moeder, Dennis, Pieter-Kliff en Sanne een doos. Van mijn vader, Patricia, Monique, Jur en Gino een pakketje… Van Bethany, Mary en Noëlle super lieve pakketjes en berichtjes. Van Kees en Umut deel één (schijnbaar en deel twee onderweg?). Zelfs ome Theo en tante Siepie! Van opa en oma een lieve kaart… En ook van Lesley en Fred! Ik ontving zelfs verschillende filmpjes van vriendinnen!

Een paar dagen geleden kreeg ik zelfs nog een onverwachts pakketje van de beste turngirls ooit! Ik kon niet stoppen met lachen toen ik het lieve fotoalbum zag (en al de snoepjes natuurlijk haha).

Er zijn zelfs nog twee pakketjes onderweg! Ook kreeg ik kaarten van de familie van mijn gastgezin, ze zeiden dat ik echt bij de familie hoorde en dat voelde echt super goed.

Mijn gastouders hadden ook een aantal super leuke cadeaus voor mij gekocht, en dat niet alleen. Ze hadden een verrassing, en ik mocht het pas weten als we er bijna waren. Waar we heen gingen was voor mij de beste plek ooit, een musical! We gingen naar Mary Poppins in een dinner theatre. Dat betekent dat je daar warm luncht en de musical bij bewoont. Ik heb de dag van mijn leven gehad! Mijn gastmoeder had zelfs cheese cake voor me gemaakt, en een uitgebreid ontbijt met een soort wentelteefjes.

Ondanks de leuke dingen, was het toch wel heel erg raar. Waar waren mijn eigen papa en mama? Al mijn vrienden en de rest van de familie? Niet bij mij. Het gaf een heel raar gevoel, aangezien 18 hier niet wordt gezien als een hele bijzondere leeftijd, terwijl we er in Nederland heel anders over denken. Het maakte me een beetje verdrietig, om niet in Nederland te zijn op mijn verjaardag. Maar toch was iedereen een beetje bij me, alle lieve berichtjes die ik kreeg via de post, Facebook, Instagram, WhatsApp enzovoorts betekende echt heel veel voor me!

Misschien was één van de beste cadeaus wel iets heel anders. Ik kreeg een kaartje van een vriendin van school, ze heet Karen. Ze nodigde me uit om samen sushi te eten. Ik voelde me zo speciaal! Ik ben blij dat ik haar heb ontmoet!

Hoe is het nu? Het heeft z’n ups en downs. De ene dag vind ik school ontzettend leuk en kan ik niet wachten om weer te gaan. De andere dag blijf ik liever in bed liggen, aftellen dat ik weer naar huis mag. Er wordt me wel is gevraagd of ik spijt heb. Er zijn wel is dagen dat ik weer even na moet denken waarom ik dit zo graag wilde, en dat ik liever in één keer naar huis vlieg. Maar ik zit hier nu nog maar twee maanden, dus er staat nog veel voor me te wachten! Ik ben absoluut niet van plan om naar huis te gaan, en kan niet wachten tot het turn en golf seizoen begint. :)

Liefs,

Lotte