Waar er in Nederland vuurwerk wordt afgeschoten, de champagne open wordt getrokken en er wordt afgeteld tot het dan echt middernacht is, gaat het hier toch even anders. Het was doodstil op Nieuwjaars avond.

Eigenlijk begon het al met kerst. Het weekend voor kerst gingen we naar de moeder van mijn gast vader, de oma van Erika en Jenna dus! Daar waren de ooms, tantes, neefjes en nichtjes ook. We aten een warme lunch, eentje die voor mijn gastgezin heel speciaal was en voor mij eigenlijk heel normaal. Voornamelijk aardappel puree, vlees en verschillende groentes. Daarna maakten we een aantal cadeautjes open en gingen mijn gastmoeder, Erika en ik zo snel mogelijk naar huis om ons koor concert te halen.

De week erop was het dan echt kerst, maar hier bestaat er alleen geen tweede kerstdag. Op kerstavond gingen we naar de kerk en mochten we 1 cadeautje open maken. De dag erna was het dan zo ver... Kerst? Het voelde niet zo. Ik vond het ontzettend lief dat mijn gastgezin ook cadeautjes voor mij had gekocht, ik hoorde er echt bij! Maar het voelde alsof het alleen maar om de cadeaus ging. Mijn gastouders hebben vier uur geslapen in de middag, omdat ze super moe waren door de baby. We zaten de hele dag in onze pyjama's. Waar was het grote ontbijt, een brunch of nette diner met minimaal 3 gangen? Waar waren alle nette kleren of de gezellige muziek? Niet bij ons. Ik vond het heel leuk om met kerst bij mijn gastgezin te zijn, maar voor mij was het geen kerst om aan te wennen. Maar volgende kerst kan ik het weer vieren zoals ik graag zou willen!

En dan is het nu echt 2016, gelukkig Nieuw Jaar! Toch? Dat ging hier ook even iets anders. Er kwamen vrienden langs. We hadden allemaal verschillende hapjes, speelden pool en Just Dance. Dit was super leuk! Maar voor dit allemaal begon stond ik eerst in de turnzaal, toen ik klaar was en mijn mobiel bekijk kreeg ik toch wel even een "wow" momentje. Ik kreeg berichtjes vanuit Nederland met gelukkig Nieuw Jaar en foto's van vuurwerk. Hier was het alleen nog geen 2016! Toen ik thuis kwam ging ik meteen even met mijn vader, moeder en de rest van de familie Facetimen. Toen brak alles in één keer. Ik had mijn familie nog nooit zo erg gemist! Ik wilde er ook graag bij zijn met Oud en Nieuw, dus dat gaan we volgende keer ook maar even extra groot vieren. Want toen de klok steeds dichter bij middernacht kwam en het uiteindelijk 2016 was, zei iedereen "Happy New Year!" En daar bleef het bij. Geen champagne, geen aftellen, geen feestje, nergens vuurwerk, en geen drie zoenen om middernacht.

Dit was de moeilijkste maand die ik tot nu toe heb gehad. Ondertussen blijf ik lekker door turnen, ga ik naar school en spreek ik af met vrienden, maar vier ik de feestdagen toch liever in Nederland! Er zijn nog maar minder dan 5 maanden te gaan, vol met dingen die ik nog graag wil doen en ik ga er zeker van genieten. Maar ik kan ook niet wachten om weer in Nederland te zijn!

Liefs,

Lotte

PS. De datum van dit bericht kan even raar zijn, maar 2016 stond er nog niet tussen dus werd er automatisch 2000 van gemaakt.